روزی حضرت موسی(ع) به خداوند متعال عرض كرد : 

من دلم ميخواد يكی از اون بندگان خوبت رو ببينم .

خطاب اومد :

برو تو صحرا . اونجا مردی هست داره كشاورزي ميكنه . او از خوبان درگاه ماست .

حضرت اومد ديد يه مردي هست داره بيل ميزنه و كار ميكنه .

حضرت تعجب كرد كه او چطور به درجه اي رسيده كه خداوند می فرمايد از خوبان ماست .

از جبرئيل پرسيد . جبرئيل عرض كرد : الان خداوند بلائی بر او نازل ميكند ببين او چي كار ميكنه .

بلايی نازل شد كه آن مرد در يك لحظه هر دو چشمش رو از دست داد .

فورا نشست . بيلش رو هم گذاشت جلوی روش .

گفت : مولای من تا تو مرا بينا مي پسنديدی من داشتن چشم را دوست مي داشتم .

حال كه تو مرا كور مي پسندی من كوری را بيش از بينايی دوست دارم .

حضرت ديد اين مرد به مقام رضا رسيده . رو كرد به آن مرد و فرمود :

اي مرد من پيغمبرم و مستجاب الدعوه . ميخوای دعا كنم خدا چشاتو بهت برگردونه .

گفت : نه . حضرت فرمود : چرا ؟

گفت :آنچه مولای من برای من اختيار كرده بيشتر دوست دارم تا آنچه را كه خودم برای خودم بخواهم

 کودکی با پای برهنه بر روی برفها   

 دختر کوچولویی وارد بقالی شد .

اون کاغذی به طرف بقال دراز کرد و گفت:

مامانم گفته چیزهایی که در این لیست نوشته بهم بدی،

این هم پولش.

 بقال کاغذ رو گرفت و لیست نوشته شده

در کاغذ را فراهم کرد و به دست دختر بچه داد،

بعد لبخندی زد و گفت:

چون دختر خوبی هستی و به حرف مامانت گوش می‌دی،

می‌تونی یک مشت شکلات به عنوان جایزه برداری.

 اما دختر کوچولو از جای خودش تکون نخورد،

مرد بقال که احساس کرد دختر بچه برای برداشتن شکلات‌ها

خجالت می‌کشه گفت:

دخترم! خجالت نکش، بیا جلو خودت شکلاتهاتو بردار

دخترک پاسخ داد:

عمو! نمی‌خوام خودم شکلاتها رو بردارم، نمی‌شه شما بهم بدین؟

  بقال با تعجب پرسید:

چرا دخترم؟ مگه چه فرقی می‌کنه؟

و دخترک با خنده‌ای کودکانه گفت

آخه مشت شما از مشت من بزرگتره

 بعضي وقتها حواسمون به‌اندازه

یه بچه کوچولو هم جمع نیس که بدونیم و

مطمئن باشیم که مشت خدا از مشت ما بزرگتره

                                                               نگاهی به فروهر
.